Urban Poetry

Wij wonen in Europa. In Nederland en Engeland. Broer en zus. Al decennia door  grenzen gescheiden. Wij zagen hoe de steden waarin wij leven groeiden. Onstuitbaar en onontkoombaar. Wij schreven. Wat wij maakten raakt de rafelranden van ons leven in onze steden. Nadat wij elkaars teksten ontdekten besloten wij die te vertalen. In ieders eigen woorden. Stadsgedichten. En die te combineren met de beelden die wij maakten. Stadsgezichten. Woorden en beelden over aankomen, missen, zoeken, vinden en – toch weer – vertrekken. Het zijn flarden zo vluchtig als mensen in een stad kunnen zijn. Of wij er zijn is voor de stad van geen belang. Zij merkt niets van ons en laat zich onverschillig vastleggen. In Urban Poetry.